Hervé Loison aka Jake Calypso is een muzikant uit Noord-Frankrijk, die vooral bekend is als rockabilly artiest -hoewel hij ook blues speelt en een album opnam met Archie Lee Hooker en nog eerder een album uitbracht dat is opgenomen in Mississippi- die niet alleen solo optreedt onder zijn artiestennaam, maar ook luistert naar Lonely Jake en daarnaast een uitlaatklep vindt als frontman van o. a. Hot Chickens, Wild Boogie Combo en The Nut Jumpers en nu zijn 8e album "706 Union Avenue" met zijn nieuwe project, The Memphis Blues Cream, op de markt brengt. Dit album is een een coproductie van Yokatta Records met Around The Shack Records en is opgenomen in de mythische Sun Studio van Memphis en dit samen met muzikanten van Beale Street.

Zanger en gitarist Jake Calypso en Stéphane Bihan (contrabas en harmonica) besloten een reis te maken naar het land waar het muzikaal allemaal is ontstaan en boekten afgelopen najaar vluchten naar Memphis met het idee om een mooie reis te maken, maar ook om voor het nageslacht enkele melodieën op te nemen die het begin van de rock'n'roll vertegenwoordigen, een kunst die iets meer dan zeventig jaar geleden in deze cultstad werd geboren.

Wat is er dan logischer dan lokale muzikanten aan te trekken en zich voor een paar uur op te sluiten (hetgeen achteraf 5 uren werden) in de historische Sun Studio, dezelfde die onder invloed van Sam Phillips enkele van de grootste songs afleverde die vandaag nog steeds op onze draaitafels nagalmen? Sun Studio is vooral verbonden met de eerste opnames van Elvis tussen 1954 en 1955. Na hem volgden andere grote namen in het meer Rockabilly & Rock'n'Roll - genre en hierbij denk ik aan Johnny Cash, Carl Perkins, Roy Orbison en vele anderen. Maar vóór 5 juli 1954, een datum die onvermijdelijk is voor de muziekgeschiedenis, is het vanaf 1950 dat Sam Phillips een groot aantal bluesartiesten begint op te nemen, zowel voor zijn eigen label als voor Chess en RPM. Deze artiesten waren onder andere Howlin' Wolf, Rufus Thomas, Ike Turner, Dr Ross en James Cotton.

Het werd dan ook een eerbetoon aan de bluesopnames van de ongelooflijke pre-Elvis boom periode die geboorte gaf aan rock'n roll. Een korte avond was gewoon maar nodig voor deze twee vrienden, de ene met de gitaar en de microfoon, de andere met de contrabas, om een dozijn nummers samen te stellen in het gezelschap van Earl Banks op gitaren, Gunnar Sansom op piano, Vince Johnson op harmonica en Rodney Polk op drums, allemaal onder toezicht van Daniel Crockett.

De 12 tracks werden voor het grootste deel live opgenomen, met een paar kleine toevoegingen van saxofoon en wasbord tijdens de mix op hun terugkeer naar Frankrijk, en bij een eerste beluistering is duidelijk hoorbaar dat "706 Union Avenue" erin slaagt de geest en het geluid van de Sun-opnames van het grote tijdperk te herontdekken, met vintage versterkers en microfoons die sommigen nu als een beetje goedkoop beschouwen, maar die het enorme voordeel hebben dat ze al het gevoel en de energie van de artiesten perfect weergeven, en het moet gezegd worden dat het ze daar bij de opnames niet aan ontbrak.

In hun setlist van de avond had The Memphis Blues Cream ervoor gekozen een eerbetoon te brengen aan muzikanten als Rufus Thomas, Sleepy John Estes, Billy "The Kid" Emerson, Pat Hare, Willie Nix, Joe Hill Louis of zelfs Robert Johnson door op hun eigen manier en in de oude schoolstijl standards als "Bear Cat" (Rufus Thomas), "Baker Shop Boogie" (Willie Nix), "Boogie In The Park" (Joe Hill Louis), "Tiger Man" (Mose Vinson), "Come Back Baby" (Dr Ross), "I Gonna Murder My Baby" (Pat Hare) en 6 andere toppers te coveren. Er is geen gebrek aan verhalen over deze opnames, die dit jaar hun 70e verjaardag vieren.

En het is zonder enige andere pretentie dan zichzelf een plezier te doen en dit grote muziekmoment te delen met hun fans en vrienden dat Hervé en Stéphane erin geslaagd zijn niet het meest geslaagde album van het decennium of zelfs van het jaar af te leveren, maar voor ons een zeldzame parel te brouwen, een echte momentopname van wat deze magische plek, die zowel de bakermat van de blues als de geboorteplaats van de rock'n'roll is, het mooiste kan geven aan degenen die weten hoe ze het moeten liefhebben.